Pap, het zit allemaal in je hoofd!

In een klein vliegtuig van Air Asia zaten wij als gezin direct achter een Duits gezin. Aan de linkerkant zat de vader en twee zonen en aan de rechterkant direct naast het gangpad de moeder van het gezin. Gedurende de vlucht hadden we daardoor ongehinderd zicht op de mevrouw en konden we met een nieuwsgierige blik haar observeren. Niet netjes, maar het was wel interessant en grappig!

Al voordat het vliegtuig opsteeg werd duidelijk dat deze mevrouw zich erg zenuwachtig aan het maken was. Door continu te gaan verzitten, te friemelen met haar handen en zelfs versneld te gaan ademen, werd de spanning duidelijk opgebouwd. Ik werd al zenuwachtig door er alleen naar te kijken. Eigenlijk heel bijzonder, want er was nog niets gebeurd. Het vliegtuig stond gewoon stil.

Toen het vliegtuig uiteindelijk in de lucht hing, werd de reactie echter nog vele malen groter. Zittend op de stoel gebruikte ze haar rechterhand om af te zetten tegen de hoofdleuning van de stoel voor haar. Door flink kracht te zetten, duwde ze zichzelf als het ware klemvast in haar stoel. Haar andere hand sloeg ze stevig om haar buik, alsof ze de emoties binnen wilden houden. Ondertussen leunde ze met haar hoofd omlaag en had ze haar ogen stijf dicht.

Krampachtig zittend op haar stoel, was ze bewust bezig met alles wat er om haar heen gebeurde. Als een stewardess langs liep en ze dus een lichte luchtstroom voelde, leidde dit al tot een schrikreactie. En toen sloeg helaas het noodlot toe: we kregen last van een beetje turbulentie.

Bij elk klein ‘hobbeltje’ zag je de spanning verder opbouwen. De bewegingen met het hoofd werden steeds groter en de ademhaling werd steeds krachtiger en korter. Een stevig hobbeltje leidde tot een ferme gil dwars door het vliegtuig. Je hoorde de angst in haar stem. De turbulentie was nooit groter dan rijden op een binnenweg met de auto (autorijden schudt namelijk ook, maar daar staan we nooit bij stil), maar voor haar was het enorm.

Gedurende de 75 minuten vlucht liet de vrouw nog meerdere kreten en kregen we ook medelijden. Vliegen was voor deze mevrouw een ware lijdensweg en ze was ook totaal uitgeput na de reis. Terwijl we de vrouw aandachtig observeerden keken mijn jongste zoon en ik het vliegtuig rond. Er waren mensen aan het slapen. Weer anderen zaten lekker een filmpje te kijken of een puzzel te maken. En weer anderen zaten heerlijk in gesprek met elkaar. Mijn jongste kijkt me aan en zegt spontaan: "Pap, het zit echt allemaal in je hoofd hè."

Wat overigens wel heel knap was, is dat deze mevrouw toch was ingestapt. Haar ongelooflijke angst voor vliegen was niet groot genoeg om haar hiervan te weerhouden. Waarschijnlijk was haar liefde voor haar gezin en/of reizen nog groter. Heel knap!

Onze gedachten zijn bepalend voor hoe we ons voelen. De manier waarop jij denkt over bepaalde zaken en gebeurtenissen bepaalt jouw emoties. Zaak dus om hier regelmatig bij stil te staan en hier ook verantwoordelijkheid voor te nemen!

Of zoals mijn jongste zoon ooit eens zei: "Als je je een beetje somber voelt, moet je maar gewoon denken aan een blije koe die jou wil knuffelen. Dan is het zo weer voorbij.":)

Merk jij dat je soms in je hoofd kunt zitten en emoties creëert die je niet echt helpen? Kijk dan eens naar ons GRATIS Ebook ‘Hoe krijg je grip op je gedachten’. Dit Ebook brengt je al aardig op weg. Een manier om je anders te voelen is door je focus te verleggen.

Wil je je echt beter en sterker voelen? Wil je bepaalde zaken doorbreken en echt de persoon worden die jij kunt zijn? Kijk dan ook eens naar onze training Persoonlijke Effectiviteit of Persoonlijk Leiderschap.